بیقرارم و می شکنم

آنچنان که موج از بیقراری سر به صخره می کوبد و می شکند.

بیقررام و می بارم

آنچنان که ابر از بیقراری می غرد و می بارد.

اما :

اما نه سر به صخره می کوبم که سر خوردة روزگارم و نه می غرم که در سکوت عاشق عظمت عشق جاریست.

چه سرد می گذرند لحظات و چه سنگین است هوای نفس کشیدن در فضایی که یاری یاران و عزیزان را مبهم و دور می یابی و من این لحظات را چه سخت به تحمل نشسته ام

نوشته شده در سه شنبه 85/8/30ساعت 2:21 عصر توسط دنیا .ف نظرات ( ) | |